Yalnızlığım Ve Balıklarım.

Herkese merhaba, küçük bir köyde yaşıyorum.
24 yaşındayım, psikolojik nedenlerimden ötürü yaklaşık 2 senedir de çalışmıyorum
Başucu masamda kendi çapımda ufak bir akvaryumum var. Motorun sesi beni artık hiç rahatsız etmiyor hatta odamda bir ses olması bana iyi bile geliyor.
Bunların dışında son zamanlarda kafama sıkmak ve balıklarımı beslemek arasında gidip geliyorum, balıklarımı beslemeyi seçiyorum. Paylaşmak istedim
İyi günler...
[EDIT]flyingfish,2023-09-20 08:02:20[/EDIT]

Selamlar hocam, aynı seçimi yapmaya devam etmeni dilerim [:iyi:]

Merhaba Kasım Bey, müsamahanızı istirham ederek karamsar havanızı bir nebze olsun bertaraf etmek adına yanıt yazmak istiyorum. Umarım bunları okursunuz ve müspet yönde etkisi olur.

Akvaryum hobisi insanı rahatlatan ve yalnızlık hissini unutturan bir uğraştır. Balıkların yaşaması size bağlıdır, siz olmazsanız onlar da yaşayamaz. Yem vermeniz, sularını değiştirmeniz, biriken kirliliği temizlemeniz sadece sizin yapabileceğiniz şeylerdir. O nedenle balıklarınıza sahip çıkmayı seçtiğiniz için sizi takdir ediyorum.

Yalnızlık hissinin etkisini, başka uğraşlara da vakit harcayarak azaltabilir hatta yok edebilirsiniz. Yeni hobiler edinmek buna örnektir. Örneğin bitki yetiştirmek, kuş ve kedi beslemek. Bunlar, beni akvaryumdan sonra en çok rahatlatan ve keyif veren ikinci uğraşlarımdır. Saksıda veya bahçede her türlü çiçek, çekirdekten ağaç (limon ve ayva ağaçlarını kendi boyuma kadar büyüttüm), soğan (kuru soğan dikip yeşil soğan hasat etmek) veya patates yetiştirmek gibi. Canlı bitkilerin büyümesini ve onlardan beslenebildiğinizi görmek, kendinizi [U]işe yarar[/U] hissettirir ve bu dünyadaki en güzel duygulardan biridir. Youtube'daki bu tür hobilerin nasıl yapılacağına dair birçok kanal var, son izlediğim videoda kabuklu cevizi saksıda nasıl filizlendirip bahçeye dikebileceğimi öğrenmiştim.

Ayrıca canım sıkkın iken, iyi hissetmemi sağlayan en faydalı şey birisiyle dertleşmemdir. Yüz yüze, video konferansla veya telefonla konuşmak, karşındaki iyi bir dinleyici ise başka hiçbir şeyin yapamayacağı kadar insanı mutlu eder. Konuştuğunuz kişi size çözüm bulamamış olsa da, bir başkasının size empati yapabildiğini görmek oldukça iyi hissettirir.

Eğer hobi uğraşları ve başkalarıyla konuşmak da size yeterince iyi gelmiyorsa, bu defa profesyonel destek almanız gerekir. [B]Sorunların tek boyutlu olmadığını, başka seçeneklerin de olduğunu, hatta problemlerin aslında sandığınız kadar büyük olmadığını, [U]öğrenilmiş çaresizlikten kurtulmanın en basit yolunun öğrenilmiş güçlülük olduğunu[/U], problem çözme eğitimi almanızın hayatınızı kolaylaştıracağını, önemsiz ve değersiz olmadığınız, sosyalleşmenin ve bir topluma/topluluğa aidiyet duygusunun güvende hissettirdiğini ve bizim aklımıza gelmeyecek başka bir çok şey olduğunu profesyonel destek alarak görebilirsiniz[/B]. Uzman kişilerle yapacağınız görüşme seansları psikolojinizi iyileştirecek, depresyondan ve aklınıza gelen kötü düşüncelerden sizi kurtaracaktır.

Keyifli hobiler ve iyi günler dilerim.[EDIT]MasterChiefHakan,2023-09-21 00:50:55[/EDIT]

Öncelikle marlo ve Hakan Bey cevaplarınız için teşekkür ederim. Hakan Bey önerileriniz benim için çok değerli dikkate alacağım fakat şu sıralar temel ihtiyaçlarımı bile zor karşılayabildiğim bir durumdayım. Yine de bir şekilde hayata tutunmaya çalışıyorum, balıklarım konusunda ise evet ben olmazsam onları alıp götürecek ve bakacak birileri olacağını sanmam. Ama bir yerde beni şu an hayata bağlayan da onlar, bir döngünün içine hapsolmuş gibi hissediyorum. Dertleşecek birileri konusunda da ailemden kimsem kalmadı, kalanlarla da hiç muhatap değilim diyebilirim. Arkadaş zaten yok, olmadi da şimdiye dek. Pek dışadönük biri değildim hala daha öyle gerçi. Bir uzmandan yardım almak konusuna da değinirsem 2018 yılından bu yana yaklaşık 5 yıldır düzenli tedavi görüyorum. Fakat bu yıllar içinde mental sağlık açısından ilerlediğimi değil aksine gerilediğimi hissediyorum. Neredeyse yaptığım hiçbir şey bana keyif vermiyor, evimde her yer yarım bıraktığım yeni hobilerle dolu. Fakat işte balıklarım canlı, onları bu yüzden bırakamıyorum. Bir de başka bir hayvan konusunda bir tane ginepigim vardı alalı iki hafta oluyordu kapıyı açık bıraktığımdan kedinin biri gelmiş yemiş, kendimi suçlamalar, fazla düşünmeler vs derken bir daha canlı bir şey almam diye yemin etmiştim. Balıklarım da vardı o zaman, iyi ki onlara da musallat olmamış. Şimdilik 2 japonum bana yetiyor. Tekrardan bütün önerileriniz için teşekkür ederim, düşünücem ve değerlendiricem.

Şu an bile canımı sıkan şeyleri birileriyle paylaştığım için çok hafifledim, yalnızlık kötü şey. Dinlediğiniz için sağolun.

Merhaba. Size özelden mesaj attım. İletişime geçerseniz yardımcı olmak isterim.

Günümüzde birçok insanın şehir hayatında dört duvar arasında yaşadığı ruh halini köyde yaşıyor durumdasınız. Gerekçeler ne olursa olsun kır yaşamının bu konuda birçok artıları var. Şu da bir gerçek ki insan zihni depresif ruh halini uzun süre sürdüremez. Şartlar değiştikçe zamanla kendi kendine bile düzelmesi mümkündür.

Burada size söylenen öneriler hikaye gibi gelecektir. Fakat kısır döngüden çıkmak için profesyonel yardım alınması gerekebilir. İlaç tedavileri ruh halinizi haftalar içinde düzeltebilecek etkinliğe sahiptir. Yine durumunuz kontrol alına alınamayacak haldeyse kısa süreli hastaneye yatış hem tedaviniz hem de can güvenliğiniz açısından önemidir.

Kendi kendime sık sık sormuşumdur, akvaryum hobisini neden özellikle seçtim diye. Neden modern dans, tiyatro, takım sporları gibi şeyleri seçmedim ya da sürdürmedim. Bu hobi sizi sosyalleşmekten alıkoyabilecek içe dönük bir uğraşıdır aslında. Ve bir çok insanda farkına varılmaksızın sorunlardan bir kaçış yolu olabilir.

Balıklarınıza duyduğunuz bağlılığı sürdürmeniz olumlu bir durum. Faka bunu köy ortamında başka şeylerle destekleme olanağınız fazlasıyla olacaktır. Ginea pigleriniz varmış mesela. Örneğin bir köpek size çok daha iyi arkadaşlık sunacaktır. Ve bakımı bulunduğunuz ortamda zor olmayacaktır. Tarla işleri, bitki yetiştirme size bu süreçten sıyrılmak için kapı aralayabilir. Hiç birşey aklınıza gelmiyorsa, ot biçin, odun kesin, dışarda zaman geçirin. Güneş iyi gelecektir. Köy kahvesine gidip bir çay için, iki lafın belini kırın, yaşıtlarınızın uğraşlarına katılın, kendinizi insanların arasına karışmaya zorlayın. unutmayın ki bu geçici bir süreçtir, her türlü ruhsal durumdaki insanın huzur içinde topluma uyum yolu mevcuttur.