Evcil Yanım: Yaşamımı Paylaşan Dostlarım

Şimşek'in gözlerinden birçok şey okunuyor.Mutluluk, huzur, güven...
Birlikte nice mutlu,sağlıklı günler geçirmeniz dileğiyle.

[QUOTE=mesut alak]Şimşek'in gözlerinden birçok şey okunuyor.Mutluluk, huzur, güven...
Birlikte nice mutlu,sağlıklı günler geçirmeniz dileğiyle. [/QUOTE]

Teşekkür ederim Mesut Bey,
Şimşek ve tüm hayvan dostlarım da, Bana, menfaate dayalı olmayan, rafine dostluğun güzelliğini yaşatıyorlar.
Bugün kedim Tonton'un Bana yaşattığı deneyim, karşılıksız, saf dostluğun en temel örneklerinden biriydi: Annem, Tonton'un mama kabına mama koyarken, kabın yanında bekleyen Tonton, evin antresinde ayak seslerimi duymasıyla, mamayı bırakıp yanima koştu. Tonton, karnını doyurmak yerine, yanımda olmayı seçti. Ufacık menfaatler uğruna bile birbirlerini harcayabilen insanlar dünyasında yaşarken; en temel ihtiyacı olan karnını doyurmak yerine, yanımda olmayı tercih eden bir kedinin dostluğuna, gönlümün baş köşesinde yer veririm.
Tonton da başı okşanarak ödülünü aldı. Bu, gerçek bir terapi: İkimiz için de.
Tek istedikleri, yakınımızda olmak.[:3]

29 Ekim Cumhuriyet Bayramı'mız kutlu olsun. 🇹🇷 ❤

Üç aylık, erkek, karizmatik, yakışıklı, sosyal ve oyuncu tekir yavru, yuva aramaktadır. Elif Hanım: 05364874268
[VID]https://youtu.be/7H7hSVUKi-4[/VID]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171639111.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171639431.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171640171.jpg[/IMG]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171640561.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171641421.jpg[/IMG]
Dört aylık, dişi, üç renkli, sosyal, sevimli, arkadaş canlısı ve oyuncu yavru kedi, yuva aramaktadır. Elif Hanım: 05364874268
[VID]https://youtu.be/Krjp0SBmYyY[/VID]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171644381.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171645221.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171646201.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171647011.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171647351.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171648231.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171648591.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/021120171649381.jpg[/IMG]

Sokaktaki dostlarım: Üç kardeş: Küçük Kaplan, Kara 1, Kara 2 ve teyzeleri.[:3][:nazar:]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/171120171715481.jpg[/IMG]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/171120171716461.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/171120171718061.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/171120171719001.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/171120171720011.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/171120171721061.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/171120171722201.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/171120171723151.jpg[/IMG]
Nereye gidersem, peşimden gelir, sabırla bekler ve dönüş yolunda eşlik ederler. Sevgi, sadakat ve dostluğun en rafine halini hissettiren bu dostlarımla yürüyüş yapmak, en etkili terapidir.[:)][:iyi:]

Çok şanslısınız..

[QUOTE=Emyy]Çok şanslısınız.. [/QUOTE]

Teşekkür ederim.
Yarattıklarını sevebilme, güvenlerini kazanabilme ve onlarla iletişim kurabilme ayrıcalığını bahşeden Allah'a ne kadar şükretsem az.
Bir düşünüyorum da, sokakta kedi - köpek, dünyada hayvan olmasa; ne kadar tekdüze bir yaşam olurdu. Tüm etkileşimlerin karşılıklı menfaate dayandığı, sıkıcı bir hayat yaşanırdı.
Tek dertleri, Benimle biraz daha fazla zaman geçirmek olan hayvan dostlarıma, yaşattıkları ruhsal rahatlamadan dolayı, minnettarım.

[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/261120171959141.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/261120172000231.jpg[/IMG]
[:nazar:]

Bayanlar, baylar: Hoyrat'la tanışmaya hazır mısınız?
Komşularımdan birinin bahçesinde, kaplan desenli bir anne ile iri kıyım mastif yapılı bir babadan doğma, safkan bir sokak köpeğidir kendisi.
Komşum, evde sürekli oturmadığından, anne köpek de kendine zor bakabildiği ve yiyecek bulamadığından, yavruların boyları da bahçe duvarını aşamadığından, çocukluk günlerini izole bir ortamda ve kardeşlerinin açlıktan ölmüş haldeki bedenlerinin yanında geçirmiş bir köpektir Hoyrat hanımefendi. Gerçekten yaşama travmatik bir başlangıç. Komşum evinde sürekli oturmadığından ve tadilat için eve geldiğinde Hoyrat'ı görmüş ve bahçeden çıkartılması için Benden yardım istemiştir.
Eldivenlerimi takıp bahçeye girdiğimde, korkudan duvara sinmiş, korku dolu gözlerle bakan, minik, siyah bir yavru ile karşılaştım. Göz ifadesinden aklındaki çelişkiler okunuyordu: Bunlar iyi mi, kötü mü; Bana ne yapacaklar?
Vücudumla duvar arasındaki bu köpeğin yanına, ani ve sert hareketlerden kaçınarak çömeldim. Köpeğe yan pozisyonda duruyor ve tehdit unsuru olarak algılammamak ıçin göz teması kurmuyordum. Bir süre hiç konuşmadan yanında çömelir pozisyonda bekledim. Köpeğin güvenini kazanmak için nazik ve sabırlı olmam gerekiyordu. Ani ve yaka paça köpeği dışarı atmak, bu talihsiz hayvana yeni bir travma yaşatacak zorbalıkta davranmak, insan olana, yakışmaz. Sabırla bekledim. Bir süre sonra, yumuşak ses tonu ile konuşup göz temasından kaçınarak yanında kalmaya devam ettim. Köpeği varlığıma alıştırmak ve zarar vermeyeceğimi anlamasını sağlamak istiyordum. Muhtemelen insan ile direkt olarak ilk temasıydı. Doğal olarak korkuyor ve endişeleniyordu.
Bir süre daha bekledikten sonra, çok yavaşça çene altını elimle okşamaya başladım. Duvarla vücudum arasındaydı, uzaklaşamıyordu ve endişeliydi. Amacım, ona dokunduğumda zarar görmeyeceğine ikna etmekti. Bu süreçte de, göz temasından kaçındım. Nihayet köpeğı iki avucumun içerisine aldım. Çenesi, sağ elimin ayasına kapandı. Haklı olarak korkuyor ve nereye götürüldüğünü bilmediği için, kendini savunmak zorunda hissediyordu. Bir köpek, kaçamıyorsa, kendisini savummasının tek yolu ısırmaktır. Yaptığı, gayet doğaldı. Elimdeki eldiven, elimi zarar görmekten koruyordu. Fakat çenesinin basınç gücünü, eldiven içerisindeki elimde net bir şekilde hissediyordum. Bir süre, el tarak kemiğimde ciddi anlamda bir sızlama yaşadım.
Sonunda, bir elim köpeğin ağzının içerisinde de olsa, komşumun bahçesinden çıktık. Peki şimdi ne olacaktı? Anne desteği olmadan, dış ortamın tehlikelerini karşılayamayacak bir - bir buçuk aylık bir yavru köpek ve kaderi, avuçlarımın arasındaydı.
İlk aklıma gelen, evimin yakınlarında yavrulamış bir anne köpekti. Yavruların yanına, elimdeki yavruyu tanıştırarak bırakacak ve tepkilerini ölçecektim. Anne ve yavruların bu yavruyu sahiplenmesini umuyordum. Elimdeki yavruyu arkası dönük şekilde, köpek yavrularına yaklaştırdığımda, doğal alan koruma içgüdüleri gereği, bir yabancıya karşı, saldırgan davranışlar sergilediler. Elimdeki köpeği, yere bırakmadım bile. O köpeği, oraya bırakıp sırtımı dönüp gitseydim, onu bölgelerindeki bir yabancı olarak gören diğer köpeklerden zarar görmesi, caddeye çıkıp ezilmesi, hiçbir yaşamsal deneyimi olmadığında yiyecek bulamayıp açlıktan ölmesi muhtemel durumlar arasındaydı. Ailemle kısa bir bakışmanın ardından, hepimiz, bu köpeğin bahçemize alınması konusunda hemfikirdik.
Ancak bir işim vardı ve birkaç saat evde olmayacaktım. Bahçe içerisini kendi bölgesi olarak belirlemiş, iri kıyım bir çoban köpeğim, bir rottweiller melezi (Şimşek) köpeğim, son derece hareketli, ırk özelliklerine göre oldukça iri ve yabancılara karşı sert karakterli bir Jack Russel Terrier köpeğimden zarar görmemesi için, bahçe içi kapılardan birini kapatarak Hoyrat'ın öncelikle kokusuna alışmalarını sağlamayı ve eve döndüğümde kontrolüm altında birbirleri ile tanıştırmayı planlamıştım.
Şu anda, eski üçlüden, yalnızca, Şimşek hayatta. Diğerleri, ömürlerini tamamladılar.
Eve döndüğümde, sürprizle karşılaştım. Sert karakterli üç köpeğin arasında, minik hoyrat oturuyordu. İç kapının ferforje demir çubuklarının arasından, Hoyrat, minik gövdesini geçirmeyi başarmıştı. Kapıyı açarak, köpeklerin tüm bahçeyi kullanmalarını sağladım. Düzen, normale döndü.
Köpeklerimin, Hoyrat'a zarar vermeyeceğinden emin olmalıydım. Yaklaşık iki buçuk saat yanlarında durdum, onları yoracak oyunlar oynadık ve Hoyrat'a davranışlarını gözlemledim. İri çoban köpeğimin zaman zaman avlanma içgüdülerinin devreye girdiğini ve kulakları önde bir halde bakışlarının Hoyrat üzerinde kilitlendiğini gördüm. Tabii ki, harekete geçmeden, kulakları öne doğru dikildiği anda, kararlı ve yüksek perdeden bir "Hayır!" komutu ile karşılaştı. Bunun manası, "bu köpek Benim himayemdedir ve Sen, ona zarar verme niyetiyle yaklaşamazsın bile." Kısa, sert, kesin ve net. Dişi çoban köpeğim ikna olup davranışları normale döndüğünde ve olumsuz davranışları istikrarlı şekilde tekrarlamadığında, içim rahat olarak evin yolunu tuttum.
Sürünün içerisinde, Hoyrat, onların yavruları gibi büyüdü ve özgüven kazandı.
İnsanlara güvenmiyor, olumsuz bir duruma, ilk o tepki veriyordu. Bu köpeğin yaşamının anksiyete (Korku ve öfke) kaynaklı saldırganlık içerisinde geçmesine razı olamazdım.
Mümkün olduğu kadar çok insan ve iyi huylu köpekle Hoyrat'ı tanıştırarak, güvensizlik konusunda, iyi bir yol aldık.
Hoyrat'ın eğitiminde, sürüdeki diğer köpekler de yardımcı oldu.
Halen uyaranlara ilk tepki veren köpek olsa da, sosyalleşme yönünde büyük yol kat ettik.
Hoyrat, şu anda üç yaşına yaklaşan bir hanımefendi ve kadim dostu Şimşek ile mutlu bir yaşam sürüyor. Kimseye zarar vermeden ve zarar görmeden.[:iyi:]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/261220172040371.jpg[/IMG]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/261220172041591.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/261220172043071.jpg[/IMG]
[3)][:nazar:]

Emre Bey merhaba.
Dostlarınıza selam ile başlayalım. [:)]Gerçekten oldukça hayvansever birisiniz. Buradan yazdıklarınızı takip ediyorum ve hislerinizi yaşamış kadar oluyorum. Yani hayvansever olduğunuz kadar edebi bir kişiliğe de sahipsiniz. Tecrübelerinizi bizler ile paylaştığınız için teşekkürler. İyi akşamlar.[:)]

[QUOTE=mehmetaydin]Emre Bey merhaba.
Dostlarınıza selam ile başlayalım. [:)]Gerçekten oldukça hayvansever birisiniz. Buradan yazdıklarınızı takip ediyorum ve hislerinizi yaşamış kadar oluyorum. Yani hayvansever olduğunuz kadar edebi bir kişiliğe de sahipsiniz. Tecrübelerinizi bizler ile paylaştığınız için teşekkürler. İyi akşamlar.[:)][/QUOTE]

Mehmet Bey, merhaba,
Aleyküm Selam,
Olumlu görüşleriniz ve dil bilimi ile uğraşan değerli bir öğretmen olarak, onore edici yorumunuz için teşekkür ederim.
Kişiliğimde korumaya çalıştığım "Allah'ın (CC) yarattıklarına merhamet" duygusu ile, elimden geleni yapmaya çalışıyorum. Ancak yapabildiklerim, yapılması gerekenlerin yanında, denizde bir damladır. Önemli olan, çabalamaktır.
Aslen bir Kangal Köpeği fanatiği olmama karşın, senelerdir, sokak köpeklerine bakıyorum. Pişman olmadığım gibi, çok da memnunum.
Bu dünyada tek anlamadığım çelişki ve kuramadığım tek empati şudur: "Allah'ın (CC) yarattıklarından şikayet edenlerden, Allah (CC) razı olacak mıdır?"
Allah (CC) bilir.
Yukarıdaki satırları yazarken, forumdaki dostları, kast etmiyorum.
Ancak zaman zaman hayat içerisindeki karşılaştığım olumsuz tepkiler karşısında, yukarıdaki soru aklıma geliyor. Cevabını, herkes, Ahiret'te öğrenecektir.
Kimse hayvan sevmek zorunda değildir; ama hayvanın canına saygı duyulmalıdır. O can, Allah (CC) tarafından yaratıldığı için.
Yorumunuz ve nezaketiniz için tekrar teşekkürler.

Tonton'la akşam sohbeti.[3)]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/220120181918121.jpg[/IMG][IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/220120181918381.jpg[/IMG]
Tonton, bulmaca çözerken rahatsız edilmeyi sevmez.[:)))]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/220120181918571.jpg[/IMG]
Sudoku çözmek yorucu iş tabii.[zzz]
[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/220120181919261.jpg[/IMG]
[:nazar:]

Bana mutluluğun resmini çizebilir misin?

[IMG]https://foto.akvaryum.com/fotolar/71002/020220180027421.jpg[/IMG]

[:nazar:]

Emre bey, sizinkine çok benzeyen bir cvye sahibim ancak bende kediler eksik, atlar ve guineapigler ile telafi ettim açığı malum üniversitede yurt hayatı,iş hayatı derken çok sevmeme rağmen kedi sahibi olmadım.

Favorim nedense açık ara ile Afacan oldu. Sanırım 88 yılında 3 yaşındayken edinip adını Afacan koyduğum, hala sakladığım en sevdiğim oyuncağım olan peluş köpeğin biraz rolu var. Onunla o kadar gerçekçi oynarmışım ki ailem psikolojim bozulmasın diye bir cocker almıştı, ismi Cookie idi. Zaman zaman hala Afacanı kucaklarım, hep çok iyi hissettirir.

Sizin gibi insanlar ile tanıştıkça insanlığa olan inancım artıyor. Çok memnun oldum.